Good old Wikipedia vertelt mij dat ‘wittebroodsweken’ verwijst naar de zes weken na het huwelijk waarin het bruidspaar niet lastiggevallen mag worden (door visite, maar vooral niet door verkopers en dergelijke). Het witte brood stamt nog uit de tijd voor de Tweede Wereldoorlog, toen witbrood nog een luxe was, dat in die weken gegeten werd vanwege de feestelijke aard van de tijd na het huwelijk. Na die eerste weken ging men over op minder duur eten, blijkbaar. Als overgangsaanduiding naar de huwelijkse sleur wellicht?

Hoewel de ‘honeymoon’ tegenwoordig gebruikt wordt voor de huwelijksreis die meestal op de bruiloft volgt, verwees de term oorspronkelijk naar de wittebroodsweken. Maar waarom dan ‘honingmaan’? Een verklaring is de link met ‘zo zoet als honing’; die eerste maand zit je nog op een roze wolk, daarna begint het gewone leven weer. Een andere optie is het vroegere gebruik van honingwijn, waarvan werd gedacht dat het de vruchtbaarheid van de vrouw zou bevorderen. Zij werd soms dan ook letterlijk zat gevoerd om een zwangerschap te bespoedigen.

Dat zat voeren is niet eens het ergste wat je qua huwelijksperikelen kan overkomen: Wikipedia vertelt dat de huwelijksreis wellicht ‘een overblijfsel is uit de tijd dat bruiden nog geroofd konden worden’, de bruidroof. Dan werd de bruid net voor of zelfs tijdens haar bruiloft ontvoerd. Een hoopvol ‘werd’, maar ook nu gebeurt dit af en toe nog. Doe mij dan toch maar een extra glaasje honingwijn …