Er is geen betekenisverschil.

In de uitspraak wordt vaak een -t achter horizon gezet, vandaar dat ook horizont goed is. Wel is horizont minder gebruikelijk. Ten minste in het enkelvoud, want je hoort vaker horizonten dan horizonnen.

Vanwaar die -t? Kennelijk vinden we het prettig om na de -n het puntje van de tong tegen de tanden te duwen en nog een pufje lucht uit te blazen. Zo is ook te onzent (bij ons) ontstaan. En zo kun je ook verklaren dat een burgemeester (geen burgermeester) oorspronkelijk de meester was van een burch+t. Deze -t noemt men de paragogische -t, een duur woord voor 'erbij geplakt'. Die -t horen we ook als iemand enkelt zegt. En ja, ook in iemand zit die -t, maar nu gespeld als -d: iemand is ie(dere) man (mens). In de Engelse taal doet men zoiets niet. Daar is het ink; wij hebben inkt. Daar is het rice; wij hebben rijst. Maar daar heeft de t dan ook een andere plek naast de th.