Er is een klein betekenisverschil.

een reeks aan

een grote hoeveelheid die onbepaald is of waarvan het niet nodig is om die te benoemen

Dit tv-programma vormde de inspiratiebron voor een reeks aan spelshows.

een reeks van

een grote hoeveelheid die min of meer bepaald of benoembaar is
Ook met deze maatregel blijven wij nog zitten met een reeks van problemen.

Na woorden die een (grote) hoeveelheid aanduiden, zoals aanbod, assortiment, overdaad, variëteit, is doorgaans zowel aan als van mogelijk. Soms is er een subtiel verschil: het voorzetsel aan wijst eerder op wat er komt, en het voorzetsel van beschrijft eerder de hoeveelheid zelf. Bij andere woorden die als aanduiding voor hoeveelheid kunnen worden gebruikt, zoals een wirwar ... informatie en een storm ... protest, bestaat een voorkeur voor van, omdat het accent vaak ligt op de bijzondere aanduiding voor de hoeveelheid.

Ook bij andere aan-van-variaties zou men kunnen denken aan zo’n subtiel betekenisverschil, bijvoorbeeld ter nagedachtenis aan en ter nagedachtenis van. Bij ter nagedachtenis aan ligt het accent iets meer op de persoon, en bij ter nagedachtenis van meer op de nagedachtenis. Maar taalgebruikers die dit verschil niet aanvoelen, zijn heus niet onderontwikkeld in taalgevoel.

Onze taal kent ook elders de mogelijkheid om een van de twee leden van een combinatie meer op de voorgrond te plaatsen. Vergelijk:

• Een aantal argumenten is nog niet genoemd.

(het accent ligt eerder op het aantal)

• Een aantal argumenten zijn nog niet genoemd.

(het accent ligt eerder op de argumenten)

Hoe het ook zij, doorgaans zijn aan en van uitwisselbaar, zoals in een zee aan ruimte en een zee van ruimte. Slechts in een enkel geval heeft een van de twee voorzetsels de voorkeur. Als u aan of van al gebruikt hebt in een zin, klinkt het andere voorzetsel daarna net iets prettiger:

• Het Chinees lijdt nu ook aan een toevloed van Engelse woorden.
• De Chinese premier sprak onlangs van een toevloed aan Engelse woorden.