Bestaat uit een koppelwerkwoord en een bijvoeglijk naamwoord of zelfstandig naamwoord. Jan wordt groot. Hij blijft de baas.

Nevenschikking betekent dat twee hoofdzinnen of bijzinnen aaneengeschakeld zijn, bijvoorbeeld met nevenschikkende voegwoorden zoals en, maar en want. Twee hoofdzinnen: Hij kwam niet, want hij was ziek. Twee bijzinnen (na de hoofdzin Hij zei): Hij zei dat hij eerst naar de tandarts moest en daarna direct naar zijn werk ging.

Een woord dat niet opgedeeld kan worden in woorden die elk zelfstandig voor kunnen komen: stoel, kanarie, kat-achtig ('-achtig' kan niet zelfstandig voorkomen), on - toe - reken - ing - s - vat - baar - heid ('on -', '- ing', '- s -', '- baar' en '- heid' kunnen niet zelfstandig voorkomen). Zie ook samenstelling.

Eerste naamval.

Een onbepaald lidwoord verwijst naar iets dat nog niet bekend / niet eerder genoemd is. Het Nederlands kent één onbepaald lidwoord: een. De en het zijn bepaalde lidwoorden.

Een voornaamwoord dat verwijst naar iets onbepaalds: men, niemand, niets, een en ander.

Onderschikking betekent dat een bijzin aan een hoofdzin of andere bijzin wordt gekoppeld met een onderschikkend voegwoord zoals dat, omdat en hoewel. Hoofdzin – bijzin: Hij zei dat hij kwam. (Hoofdzin –) Bijzin – bijzin: Hij zei dat hij niet kwam omdat hij ziek was.

Het zinsdeel waarmee de persoonvorm overeenkomt in getal. Vergelijk Hij geeft een bloemetje en Zij geven een bloemetje.

Een woord dat geen samenstellende delen bevat, dus geen samenstelling of afleiding is: de, piano, olifant. Zie ook geleed woord.

Een zelfstandig werkwoord dat geen lijdend voorwerp bij zich kan hebben: waaien, slapen, vóórkomen. Zie ook overgankelijk werkwoord.